Psi patriotyzm

Belka141

PSI HYMN:
Póki mocne cztery łapy,
póki ogon psi kudłaty,
póki pełna miska,
bronie ja swego schroniska,
mimo, iż ja biedny kundel,
wejść se nie pozwole w budę,
bo w żyłach płynie psia krew,
która chce, bym tutaj legł,
w walce, ciągnącej się wiek za wiekiem,
w walce psa ze złym człowiekiem...
nie straszny mi ból i cierpienie,
odważnie walczę o zrozumienie,
by wreszcie w ludziach coś się ocknęło,
by ze schroniska pieska wzięło,
i dało ciepły, miły dom,
w którym pies znajdzie przytulny kąt,
tylko dla niego,
lecz także dla pana swego,
by czasem móc się miło przytulić,
i straszne wspomnienia w psim sercu stłumić...

ŚMIERĆ BOHATERA:
Mały nagrobek, kamień wbity w ziemię,
w człowieczym sercu już tylko wspomnienie,
na ponurym czarnym kamieniu,
przyczepiony pośmiertny medal,
a gdy wszyscy umilkną,
czasem też psie wycie...

OSKAR:
Stoje w cieniu, w polu,
tępo patrze w ziemię,
przede mną stoją wbite w ziemie kamienie,
to nagrobki wielu nieżywych dziś psów,
w tym także mojego, kochanego,
wyżła nakrapianego,
co po polach ganiał zające,
to dzisiaj wspomnienie tkwiące,
w głebi mojego serca...
o Nim już nikt nie pamięta...

ZORA, MÓJ PIES:
Czarny, długi ogon,
inteligentne spojrzenie,
siwa bródka za młodu,
w sercu psie marzenie,
to cała moja Zorka,
wzięta ze schroniska,
mimo, że sędziwa, dalej zdrowiem tryska,
te przyjazne zwierzę,
nie ma własnych dzieci,
lecz nie znałam psa,
który w ogień poleci,
za kotkiem czy świnką morską,
tak, jak z moją Zorką,
kocham mego psa nade wszystko,
ona już nie wie, co to bieda, co schronisko...

BOHATER ZE SCHRONISKA
Zwykły kundel,
nie żaden owczarek,
łapy w błocie brudne,
lecz nie gorszy wcale,
mimo, iż on sam często nie dojadał,
za jedzenie innych często odpowiadał,
uratował na wojnie setki dzieci,
teraz już za żadnym raczej nie poleci...
broni im pilnował, zabrać nie dał nigdy,
teraz już nie popilnuje, nigdy, przenigdy...
bo biedaka postrzelili, teraz ledwo żyje,
ponadto pies inny ugryzł go w szyję,
lecz dalej nosi dumę w sercu wiernego psiska,
bo dzielny był pies, bohater ze schroniska.

NICZYM RZECZ:
Siedzi przed śmietnikiem,
prosi ludzi wyciem, by mu dali choć okruchów chleba,
lecz to jest daremne,
kogo obchodzi los jego?
dla wielu osób on jest rzeczą,
przedmiotem nieczułym,
i pies biedny z głodu legł,
który to zrobił, który?
lecz nikt tych pytań nie zada,
nikogo los psi nie obchodzi,
i kto tu jest rzenada?
i nikt nie wyszedł na ludzi!

AZOR:
Wywalony kundli jęzor,
w radości,
biedny pies zaznał wreszcie miłości,
i tylko merda ogonem z radości,
"los mój już szczęśliwy - zaznałem miłości",
lecz nie wszystkie psy tyle szczęścia mają,
bo tysiące ich dla nikogo ogonem nie merdają,
i siedzą na ulicy,
umierają z głodu,
Azor też był taki za młodu,
ale jemu sprzyjał los,
mokry teraz jest psi nos...

Ozzy'nka

Śliczne, naprawdę. nie to co ja.

Znajomy

Cudowne! Brawo! Nikt tak ładnie nie napisał jak ty!

Kida

ŚWIETNE! Sama pisałaś to? Czy skopiowane?

Znajomy

Jak skopiowane, sorry za grattki. jesli samodzielnie napisane, BRAVO!

Belka141

Samodzielnie pisałam - ja nie kopiuje!

miczi

to prawda.moja siora sama pisze te wierszyki.ladne nie?

Lucy

Tak bardzo ładne.Mi się podoba bardzo ten pierwszy.BRAWO!!