Astma u kotów

Lucy

Astma kotów
Lek.wet Rafał Niziołek

Określenie astma kocia dotyczy schorzeń układu oddechowego powstałych na skutek nadmiernej reakcji, stanu zapalnego oraz zwężenia dróg oddechowych, które może spontanicznie ustąpić bądź wymaga podania leków. Jako ciekawostkę należy dodać, że astma kotów przebiega niemalże identycznie jak astma u ludzi.
Najczęściej na astmę chorują koty w przedziale wiekowym 1- 8 lat, dwukrotnie częściej są to samice. Istnieje również predylekcja rasowa, zdecydowanie częściej problem dotyczy kotów egzotycznych syjamskich, birmańskich, tonkijskich, himalajskich oraz perskich, zdarza się również u maine coonów. W naszym kraju bardzo często spotyka się astmę u kotów domowych krótkowłosych popularnie zwanych dachowcami.
Astma występuje w różnych porach roku, nie obserwuje się w zasadzie szczególnego nasilenia objawów choroby jesienią czy latem. Średnia zachorowalność kotów na astmę wynosi około 1% całej populacji kotów.

Objawy choroby

Objawy są bardzo różne i zależą od stopnia nasilenia choroby. Może to być okazjonalny kaszel i świsty aż do przewlekłego i męczącego kaszlu trwającego przez długi czas. Kot kaszlący zwykle przyjmuje pozycję stojącą z wyciągniętą głową, natomiast, jeśli ma duszność jest skulony, a wszystkie kończyny są mocno przywiedzione do ciała.
Przy mocno nasilonej duszności (tzw. zespół ostrej duszności oddechowej) może oddychać z otwartą jamą ustną. Niekiedy po kilku nasilonych odruchach kaszlu zdarza się, że wystąpi odruch wymiotny.

Przyczyny astmy

Najbardziej prawdopodobne za wystąpienie astmy odpowiedzialne są czynniki alergiczne (roztocza, kurz domowy, pyłki roślin, dym tytoniowy, perfumy, aerozole, lakiery, farby, pierze, odświeżacze powietrza, spraye na owady).
Koty z astmą mają przewlekły stan zapalny dróg oddechowych tchawicy, oskrzeli oraz oskrzelików. Tkanki te będąc w stanie zapalnych reagują nadmiernie na czynniki drażniące wydzielając substancje (np. histamina) wywołujące odruchowy skurcz oskrzeli co powoduje zmniejszenie przepływu powietrza. Dodatkowo tkanka dróg oddechowych w stanie zapalnym wydziela jeszcze nadmierne ilości śluzu pokrywającego nabłonek oskrzeli utrudniając przepływ powietrza i sklejając ściany oskrzeli ze sobą.
Zdarza się również że astmę mogą wywoływać czynniki alergiczne pokarmowe, a zwłaszcza pokarmy oparte na mięsie ryb bogatym w naturalne substancje zwężające oskrzela (histaminę). Bakterie, mykoplazmy oraz wirusy oddechowe mogą również wywoływać i nasilać objawy astmy.

Jak sprawdzić czy nasz kot nie jest chory na astmę ?

Astmę kocią diagnozuje się na podstawie opisanych przez właściciela objawów (kaszel, silna duszność samoistnie przechodząca lub pojawiająca się okresowo). Dodatkowo zawsze wykonuje się zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej oraz ocenia reakcję kota na leczenie sterydami (zastrzyki lub terapia doustna). Zdjęcia klatki piersiowej mogą wykazać stan zapalny oskrzeli. Kombinacja charakterystycznych zmian w rentgenogramie, reakcji na leczenie sterydami oraz objawów klinicznych zazwyczaj potwierdzają diagnozę astmy.
Bardzo istotne jest również wykonanie badania krwi, a szczególnie morfologii z rozmazem (potwierdza problemy alergiczne) oraz profil biochemiczny, oceniający stan wątroby, nerek, itp. Jest to również istotne by wykonywać powyższe badania okresowo z uwagi na potencjalne działania niekorzystne długotrwałej terapii sterydowej. Niekiedy wskazane jest wykonanie posiewów bakteriologicznych z dróg oddechowych.

Metody leczenia

Obecnie najczęściej stosowanymi lekami do terapii przewlekłej, nierzadko do końca życia kota to leki sterydowe. Większość kotów dobrze reaguje na comiesięczne zastrzyki z długodziałających sterydów (np. Depomedrol), ale bardziej bezpieczna jest terapia doustna prednizolonem (Encorton). Umożliwia przede wszystkim kontrolowanie dawki podawanych leków a powszechnie stosowaną zasadą jest im mniejsza dawka i im rzadsze podawanie tak by objawy choroby nie występowały zbyt często. Wiele kotów dobrze toleruje podawanie leku, co drugi trzeci dzień raz dziennie.
Zastrzyki najczęściej stosowane są u kotów odmawiających współpracy z właścicielem.
Należy zawsze pamiętać o regularnych kontrolach w gabinecie lekarza i wykonywaniu badań krwi, co 2-4 miesiące z uwagi na potencjalne niekorzystne efekty leczenia sterydami. Najbardziej częstymi powikłaniami leczenia sterydami przewlekłej astmy u kotów są cukrzyca, choroby trzustki oraz znaczna nadwaga.
Ostatnio pojawiły się nowe metody leczenia astmy kotów za pomocą leków podawanych w formie inhalacji. Najprawdopodobniej wkrótce ta metoda znajdzie więcej zwolenników z uwagi na mniejsze objawy niekorzystne. Obecnie stosowana jest eksperymentalnie.
Podobnie na razie w małych próbach klinicznych stosuje się leki immunosupresyjne takie jak cyklosporyna oraz specyficzny lek przeciwzapalny zafirlukast.
Czasem niektórzy lekarze stosują leki antyhistaminowe, których działanie polega na hamowaniu skurczu mięśni oskrzeli. Takim lekiem jest na przykład cyproheptadyna dostępna w Polsce.

Ostry zespół duszności oddechowej

Jest to zaostrzenie stanu przewlekłej astmy a jednocześnie bezpośrednie zagrożenie życia. Kot na bardzo silną duszność, czasem napadowy kaszel, kot najczęściej jest skulony i oddycha z otwartą jamą ustną. Każde ruchy mogą nasilać duszność niekiedy doprowadzając do sinicy błon śluzowych.
Taki kot musi być najszybciej i najdelikatniej przewieziony do lecznicy weterynaryjnej, najlepiej z możliwością terapii tlenowej. Należy liczyć się z tym, że po podaniu leków, najczęściej domięśniowych, kot zostanie włożony do namiotu tlenowego na co najmniej pół godziny, lub po podaniu leków uspokajających tlen będzie podawany przez maskę lub rurkę umieszczoną w pobliżu nosa.
Kot z silną dusznością musi być traktowany bardzo delikatnie, należy unikać gwałtownego przenoszenia, badanie kliniczne ograniczyć do niezbędnego minimum, w pierwszej kolejności podać leki ratujące życie sterydy krótkodziałające, leki rozszerzające oskrzela, rozpocząć podawanie tlenu, regularnie kontrolując stan kota. Dopiero jeśli sytuacja wydaje się opanowana i zmniejszyły się objawy duszności można wykonać dalsze dokładniejsze badania zdjęcia rentgenowskie oraz szczegółowe badanie kliniczne pacjenta.

To nie jest pisane przezemnie Wink

K@$!@

Szczerze to mi się czytać nie chcę ;P.

Kaśka

To samo ja, też mi sie nie chce. Za dużo tego! Wink

K@$!@

Jak będe miała czas to przeczytam,nie pójdzie na marne;-) ten tekst oczywiście.